حضرت زینب (علیها السّلام)

یکی از اسوه های ماندگار اهل بیت، حضرت زینب(سلام الله علیها) می باشد که بعد از حماسه ی عاشورا عهده دار کاروان اسراء شد و او را عقیله ی بنی هاشم نامیدند. وقتی همراه اسرا با سخنان خود چنان یزید و کاخش را به لرزه درآورد، همه را شگفت زده کرد و حاضران گفتند: به خدا قسم از او سخنورتر ندیدیم، گویا از زبان علی(علیه السّلام) سخن می گفت. آن چنان به امام حسین(علیه السّلام) علاقه داشت که وقتی می خواست ازدواج کند، یکی از شرایطش این بود که روزی یک مرتبه امام حسین(علیه السّلام) را ببیند و اگر امام حسین(علیه السّلام) خواست به مسافرت برود، او نیز همراه او به مسافرت برود.

و در روز عاشورا، فرزند و همسر و برادر و فرزند برادرش را از دست می دهد. او با صبر و تحمل، همه ی این دردها را می پذیرد و دیگر کسی جز حضرت زین العابدین(علیه السّلام) در کنارش نبود تا پیام کربلا را به گوش همه برساند؛ با این حال با همه ی درد و رنجی که داشت، چنان جلوی یزیدیان ایستادگی کرد که دسیسه ی امویان را که فکر می کردند با شهادت امام حسین(علیه السّلام) آخرین فصل زندگانی شیعه به پایان خواهد رسید، نقش بر آب ساخت و راه شهدای کربلا را برای همیشه جاویدان ساخت.