صبر در روایات

روایات در زمینه صبر و جایگاه و ارزش آن فراوان وجود دارد و اهل بیت (علیهم السلام) همواره یاران خویش را به صبر در دنیا تشویق کرده‌اند. ارزش صبر تا حدی است که از امام صادق(علیه السلام) روایت شده است: «صبر سَرِ ایمان است»

ایشان هم‌چنین در توصیف فرد صبور فرموده‌اند: «به راستی آزاده در هر حال آزاد است، اگر گرفتاری برایش رخ دهد در برابر آن صبر كند و اگر مصائب بر او هجوم آورند او را نشكنند و اگر چه اسیر شود و مقهور گردد و به جای رفاه او سختی فرا رسد، چنانچه یوسف صدیق امین (علیه السلام) بود، اینكه او را به بندگی گرفتند و اسیر و مقهور شد آزادیش را لكه دار نكرد و تاریكی چاه و هراس آن به او زیانی نرسانید تا اینكه خدا بر او منت نهاد و آن جبار سركش را بنده او ساخت پس از آنكه مالك او بود، خدا او را رسول خود نمود و به وسیله او به امتی رحم كرد و همچنین است، صبر خیر به دنبال دارد، شما هم صبر كنید و دل به صبر بدهید تا اجر ببرید»

در روایتی دیگر از امام باقر (علیه السلام) آمده است که: «بهشت در میان ناگواری‌ها و صبر است، هر كه در دنیا به ناگواری‌ها صبر كرد به بهشت رود، و دوزخ در میان لذت‌ها و شهوت‌ها است، هر كه دنبال لذت و شهوت خود رود، به دوزخ در آید»

این روایات به خوبی علت سخن امام صادق(علیه السلام) را بیان می‌دارند که صبر را سر ایمان دانستند. زیرا اگر کسی نتواند در انجام وظایف و ترک نواهی صبر نماید و راحتی دنیا را بر سختی آخرت ترجیح دهد از بهشت دور گشته و روی به سوی دوزخ آورده است. در جایی دیگر این امام همام به یکی از یاران خویش فرمودند: «ما صبورانیم و شیعه ما، از ما صبرشان بیشتر است. گفتم: قربانت، چگونه شیعیان از شما صبرشان بیشتر است؟ فرمودند: برای آنكه ما دانسته صبر كنیم و شیعه ما بر آنچه ندانند صبر كنند»

الكافی، ج‏4، ص 280.