اگر از خودمان مطمئنیم این اطمینان نیز به بازنگری و محاسبه نیازمند است. انسان های مؤمن هر روز در نتایج عملشان تفکر می کنند و عبادت های خود را به اصطلاح به روز کرده و به قوای معنوی خویش می افزایند.
انسان اسیر ظواهر مادی دائماً درپی خیالات دنیوی است و چون از حقیقت دور مانده در درون احساس خلأ دارد.
در این فرصت سه روزه انسان می تواند به خودش بپردازد و از مظاهر تمدن که او را تسخیر کرده رها شود. این خلوت نشینی در حریم حق همواره به بزرگان ادیان الهی کمک کرده تا بر مسائل و مشکلاتشان غلبه کنند. حضرت موسی(ع) 40شب در کوه طور اعتکاف کرد. حضرت مریم(س) به وقت تولد عیسی(ع) در زیر یک درخت معتکف شد و یا پیامبر اسلام(ص) هر سال ده روز آخر ماه رمضان را معتکف می شدند.
در این رهایی همه چیز و رسیدن به حق رازی نهفته است که انسان را متکی به خود و توانمند تربیت می کند.
انسان مستقل و عملگرا انسانی است که به خوبی از پس موانع برآمده و به سادگی تسلیم نقشه های شیاطین نمی شود. آیا اعتکاف فرصت مناسبی برای رویارویی با شبیخون فرهنگی غرب نیست؟

صفحات: 1· 2