چیزی در درون می جوشد که معتکف را به مأمنی امن فرامی خواند. وی پرده نشین وادی سلامت است و مرغ جان را در حریم امن دوست به پرواز درمی آورد. اعتکاف هم ذکر و دعا و نماز و روزه است و هم فرصت بازنگری و اصلاح الگوی بندگی انسان مؤمن محسوب می شود. در این سه روز از این زندگی تکراری اوج گرفته و به فراسوی زمان و مکان می رویم، گویی از فرش به عرش می رسیم. در درگاه الهی دست های نیاز را گشوده و آرامش و خودسازی را حاجت می گیریم. باید اندیشید که از کجا آمده ایم و آمدنمان بهر چه بوده است؟ آیا در همان نقطه ای قرار داریم که باید باشیم؟

صفحات: 1· 2