یکی از ویژگی های ارزشمند خطیب توانا آیت الله شیخ جعفر شوشتری گوهر گران بهای اخلاص و عملکرد شایسته و بایسته بود.رفتارش در زندگی با گفتارش هماهنگ بود و به راستی بر این باور بود که:” من نصب نفسه للناس اماما فلیبدا بتعلیم نفسه قبل تعلیم غیره… (نهج البلاغه،حکمت 73)هرکس خویشتن را پیشوای مردم قرار دهد،باید پیش از آموزش دیگران،خود را بسازد.

او به هنگام تلاوت قرآن و تفسیر آیات و تحلیل روایات ووعظ و ارشاد مردم،از دل سخن می گفتو سخنش لاجرم بر دلها می نشست ،همه را دگرگون می ساخت و می گریاندو شور و شعور بسیار پدید می آورد.