مردم‌داری
جاذبه‌ی شخصیتی هر کس، تا حد زیادی مرهون رفتار محبت‌آمیز او با مردم و ارزش قائل شدن برای انسان‌هاست. کسی که در غم و شادی، همراه مردم باشد و خود را از آنان جدا نداند، دل‌ها را فتح می‌کند. رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به تشییع جنازه می‌رفت و در دورترین نقطهٔ مدینه به عیادت مریض می‌پرداخت.[بحارالانوار، علامه مجلسى، مؤسسة الوفاء، بيروت ، ج ١۶، ص ٢٢٨.] گاهی فرزندان خردسال را به حضور پيامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌آوردند، تا به‌ عنوان تبرک، برای او از خدا خیر و نیکی طلب کند، یا نام‌گذاری کند. رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به خاطر دل‌جویی بستگان آن فرزند، او را می‌گرفت و در دامن خویش می‌نهاد، گاهی اتفاق می‌افتاد که کودک همان‌جا ادرار می‌کرد، بعضی‌ها که حضور داشتند، بر سر فرزند داد می‌کشیدند و حضرت آن‌ها را نهی می‌کرد، آن‌گاه دعا یا نام‌گذاری را به پایان می‌برد و این گونه خویشاوندان آن نوزاد را خرسند می‌ساخت تا نپندارند که پيامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) از آن پیش‌آمد ناراحت و آزرده شده است. چون بیرون می‌رفتند، حضرت برخاسته، لباسش را آب می‌کشید.[مكارم الأخلاق، طبرسى، ص 25.، ص ٢۵]