رمضان در نهج البلاغه
رمضان در نهج البلاغه
برترین وسیلهای که متوسلان به خدا به آن توسل میجویند ایمان به خدا و پیامبر اوست و جهاد در راه خدا که قلّه رفیع اسلام است و کلمه اخلاص که هماهنگ با فطرت انسانی است و برپاداشتن نماز که حقیقت دین و آئین است وادای زکات که فریضه واجب است و روزه ماه رمضان که سپری در برابر عذاب الهی است و حج عمره و… .
در این خطبه ده رکن از ارکان اسلام را توضیح دادهاند که ششمین رکن روزه است.
وَصَومُ شَهرِ رَمَضَان فَإِنَّهُ جُنَّةُ مِن العقاب. تعبیر جُنَّةُ (سپر) درباره روزه ماه رمضان که یک وسیله مهم دفاعی در میدان مبارزه است به خاطر آن است که سرچشمه اصلی گناهان، وسوسه های شیطان و ابزار شیطان هوای نفس است هنگامی که به وسیله روزه شهوات در کنترل عقل در آیند انسان با این وسیله دفاعی از حملات شیطان محفوظ میماند.
تعبیر جُنَّةُ مِن العقاب در کنار جُنَّةُ مِن النار آمده ، هر دو یک معنا دارند .در حدیث کافی در فضیلت روزه همین بس که انسان را از جهان بهیمیت به سوی جهان فرشتگان میبرد و بر بساط قرب خداوند جای میدهد(شرح نهج البلاغه ،آیت الله مکارم شیرازی ،خطبه 110)
نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط قانعی زارع در 1395/03/18 ساعت 10:15:00 ب.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |