زینب دختر علی بن ابیطالب علیه السّلام برخاست و گفت: «سپاس خدای را كه پروردگار جهانیان است و درود خدا بر پیغمبر ـ صلی الله علیه و آله ـ و همه خاندان او باد. راست گفت خدای سبحان كه فرمود: سزای كسانی كه مرتكب كار زشت شدند زشتی است، آنان كه آیات خدا را تكذیب كردند و به آن ها استهزاء نمودند.
ای یزید آیا گمان می‌بری این كه اطراف زمین و ‌آفاق آسمان را بر ما تنگ گرفتی و راه چاره را بر ما بستی كه ما را به مانند كنیزان به اسیری برند، ما نزد خدا خوار و تو سربلند گشته و دارای مقام و منزلت شده ای، پس خود را بزرگ پنداشته به خود بالیدی، شادمان و مسرور گشتی كه دیدی دنیا چند روزی به كام تو شده و كارها بر وفق مراد تو می چرخد، و حكومتی كه حق ما بود در اختیار تو قرار گرفته است،
آرام باش، آهسته تر. آیا فراموش كرده ای قول خداوند متعال را گمان نكنند آنان كه كافر گشته‌اند این كه ما آنها را مهلت می دهیم به نفع و خیر آنان است، بلكه ایشان را مهلت می دهیم تا گناه بیشتر كنند و آنان را عذابی باشد دردناك.
آیا این از عدالت است، ای فرزند بردگان آزاد شده [بردگان آزاد شده رسول خدا  صلی الله علیه و آله ، كه تو، زنان و كنیزگان خود را پشت پرده نگه داری ولی دختران رسول خدا  صلی الله علیه و آله  اسیر باشند؟ پرده حشمت و حرمت ایشان را هتك كنی و صورتهایشان را بگشایی، دشمنان آنان را شهر به شهر ببرند، بومی و غریب چشم بدانها دوزند، و نزدیك و دور و وضیع و شریف چهرة آنان را بنگرند در حالی كه از مردان و پرستاران ایشان كسی با ایشان نبوده و چگونه امید می‌رود كه مراقبت و نگهبانی ما كند كسی كه جگر آزادگان را جویده و از دهان بیرون افكنده است، و گوشتش به خون شهیدان نمو كرده است. (كنایه از این كه از فرزند هند جگر خوار چه توقع می توان داشت)
چگونه به دشمنی با ما نشتابد آن كسی كه كینه ما را از بدر و احد در دل دارد و همیشه با دیده بغض و عداوت در ما می نگرد. آن گاه بدون آن كه خود را گناهكار بدانی و مرتكب امری عظیم بشماری این شعر می‌خوانی: فاهلوا استهلوا فرحا. ثم قالوا: یا یزید لا تشل…