«روحانيت از اول انقلاب، در حفظ دستاوردهاي آن، عنصر بسيار مؤثري بود. اين كارخانه‌ها و اين پادگان‌ها و اين مراكز و اين جبهه‌ها را، زبان‌هاي گرم روحانيون نگه داشت؛ آنهايي كه علاقه داشتند و زبان گرم را با سخني كه از دلِ گرم برخاسته بود، مي‌گفتند.»[سخنراني در ديدار با علما و روحانيون كاشان، 3/9/1366.]
دسايس دشمنان انقلاب، در اين دو دهه بسيار بود. تحركات گروه‌هاي سياسي، توطئه‌هاي براندازي، ترورها، خرابكاري‌هاي اقتصادي، جنگ تحميلي و دهها دسيسه‌ي ديگر، عليه انقلاب پديد آمد. هر يك به تنهايي، رژيم مقتدري را درهم مي‌ريخت؛ اما انقلاب محكم و استوار باقي ماند. در اين بقا، عوامل مختلف دخيل بودند؛ اما در اين ميان، از نقش روحانيت، به عنوان مبلّغ گوياي انقلاب، نمي‌توان غفلت داشت. زحمات اين مجموعه در مراكز نظامي، آموزشي، كارخانجات، جبهه‌ها، روستاها و… در اين دو دهه‌ي انقلاب، نيازمند بررسي تفصيلي و مستقل است و متأسفانه تحليل جامع و بايسته‌يي از اين ابعاد حضور و تأثير، صورت نپذيرفته است.
روحانيت در اين دو دهه، چه از طريق تبليغ سنتي و حضور چهره به چهره در ميان مردم، و چه از طريق رسانه‌ها و ابزارهاي نوي تبليغي، توانست بخش عظيمي از تبليغات مهاجم را دفع كند و از اعتماد مردمي به انقلاب، پاسداري نمايد. انقلاب اسلامي، بدون اين شبكه‌ي گسترده و ريشه‌دار، هرگز نمي‌توانست امواج عظيم تهاجم تبليغي ـ نظامي را دفع كند و از كيان خويش، در برابر دشمنان گوناگون به دفاع برخيزد. از اين رو، بي‌ترديد نقش روحانيت در تداوم انقلاب، از اصل ايجاد و حدوث، كمرنگ‌تر نمي‌نمايد.
مقام معظم رهبري، در تجليل و تمجيد از اين زحمات پيوسته، اظهار داشته‌اند:
«زحمات شما آقايان محترم و علما و فضلا و طلّاب و گويندگان در طول اين ده سال، با زحمات هيچ قشري قابل مقايسه نيست. در اين مدت، تلاش‌ها و صدق و صفا و حضور شما در صحنه‌هاي گوناگون، دل‌هاي مشتاق را به تپش درآورد و آنها را آماده‌ي فداكاري كرد. چه قدر دشمنان اسلام در جاهاي مختلف، قصد خرابكاري داشتند، ولي حضور يك روحاني، مانع از خرابكاري آنها شد.»[مجموعه‌ي رهنمودهاي مقام معظم رهبري]