لقمان حکیم 

روزی ارباب لقمان به او دستور داد در زمینش برای او کنجد بکارد ولی او جو کاشت.

وقت درو ارباب گفت :چرا جو کاشتی؟

لقمان گفت:از خدا امید داشتم که برای تو کنجد برویاند.

اربابش گفت: مگر این ممکن است.

لقمان گفت :تو را می بینم که خدای متعال را نافرمانی می کنی و در حالی که از او امید بهشت داری؟

لذا گفتم شاید این هم بشود. آنگاه اربابش گریست و او را آزاد ساخت.