هر انسانی برای خود یک الگو و یک ابرالگو دارد. “انسان کامل” اصطلاحی است که در عرفان اسلامی به آن اشاره شده است.

 "برای ما هم پیامبران و پس از آنان امامان انسان‌های کامل هستند. این ها الگویی هستند که باید برای ما تأمین زندگی کنند. انسان امروز با انسان صدها سال پیش فرق می‌کند. یکی از فرق‌هایش این است که انسان امروز طلب کار است نه انسان مکلف محض".

 انسان امروز می‌خواهد به دین بگوید که دین برای من چه فایده‌ای دارد؟ آیا خواسته‌های مرا برآورده می‌کند یا نه؟ پس هر نوع سبک زندگی‌ای که قرار است ارائه شود، باید مطابق با نیازهای نسل آن روز باشد. اگر نتواند نیازها را برآورده سازد و یک مفهوم انتزاعی و یا آرمانی محض باشد، جامعه آن را پس زده و قبول نمی‌کند، چرا که امروزه الگوهایی را داریم که می‌خواهند بر ما تحمیل کنند.