آدم دین دار چون می اندیشد ،آرامش بر جان او حاکم است ؛چون خضوع می کند متواضع است ؛ چون قناعت می کند ،بی نیاز است ؛به آنچه داده شده خشنود است؛چون تنهایی را برگزیده ،از دوستان بی نیاز است؛چون هوا و هوس را رها کرده، آزاد است؛چون دنیا را فرو گذارده،از بدی ها و گزندهای آن در امان است ؛چون حسادت رادور افکنده ، محبتش آشکار است؛مردم را نمی ترساند؛پس،ازآنان نمی هراسد و به آنان تجاوز نمی کند ؛ پس ، از گزندشان در امان است؛به هیچ چیز دل نمی بندد،پس به رستگاری و کمال فضیلت دست می یابد؛ و عافیت رابه دیده بصیرت می نگرد،پس کارش به پشیمانی نمی کشد.