حضرت علی علیه السلام می فرماید:"لسان العاقل وراء قلبه و قلب الاحمق وراء لسانه” زبان خردمند در پس دل اوست و دل نادان پس زبان او. 

مرحوم سید رضی ذیل این فرمایش گهربار می فرماید: این از معناهای شگفت و شریف است و مقصود امام این است که خردمند زبان خود را رها نکند تا که با دل خویش مشورت کند و با اندیشه خود رای دهد در مقابل نادان را انچه بر زبان اید و گفته ای که بدان دهان گشاید بر اندیشیدن و رای درست را ارائه دادن مقدم دارد پس چنان است که گویی زبان خردمند پیرو دل اوست و دل نادان پیرو زبان او . 

منبع: کتاب زبان باید ها و نباید ها .ص۱۹