1-رزق انسان در آسمان است.

در قرآن کریم به یکی از نشانه های عظمت پروردگار این گونه اشاره شده است :” رزق شما و آنچه به آن وعده داده می شوید،در آسمان است."(ذاریات ،22)

2- امام علی (علیه السلام)می فرماید: “هر وقت از نماز فازغ شدید دست های خود را به آسمان بلند نمایید برای دعا کردن”

شخصی از آن حضرت پرسید :ای مولای من!آیا خداوند در هر مکان و جهتی نیست؟امام (علیه السلام)فرمود: “بله” پرسید:پس چرا باید دست ها ی خود را به طرف آسمان بلند کنیم؟ امام (علیه السلام) فرمود: “مگر آیه “و من السماءرزقکم و ما توعدون “را قرائت نکرده ای !روزی باید از محلش طلب شود و محل آن آسمان است  که خداوند بیان فرموده،چه باران از آسمان نازل می شود و به سبب آن از زمین قوت خلایق روئیده و بیرون می آید “(صدوق،محمد بن علی ،من لا یحضره الفقیه،ج1،ص325)

3- وقتی انسان دست به دعا برداشت ،مستحب است آن را بر سرو صورت خود بکشد ،برای این که لطف خدا شامل این دست می شود و دستی که عطای الهی را دریافت کند،گرامی است ،بنابراین ، خوب است آن را به سر و صورت بکشد.

امام صادق (علیه السلام) فرمود: هیچ بنده ای دست به درگاه خدای عزیز جبار نگشاید جز این که خدای عز و جل شرم کند که آن را تهی باز گرداند تا این که به مصلحت خود چیزی از فضل رحمتش در آن بنهد ،پس هرگاه یکی از شماها دعا کرد تا دستش را به سر و روی خود نکشید آن را پس نکشد.(کافی،محمد بن کلینی،ج2،ص471)